De aftrap!

Vandaag mijn pagina aangemaakt met persoonlijke motivatie. Ik kon hem niet met droge ogen aanmaken. Ik realiseerde mij ineens wat een geluksvogel ik ben, dat ik op mijn 35e genezen ben van kanker. Maar ook het verdriet over de strijd van mijn dochter en mijn Schone Zus. Die leven met dat spreekwoordelijke zwaard van damocles op dit moment. Elke paar maanden controle, wachten en weer door. Een mens heeft best veel veerkracht. En naast verdriet, is er ook altijd die dankbaarheid voor het leven. Daar ben je je dan meer dan ooit bewust van. 

Het verlies van mijn vader is alweer 10 jaar geleden. Twee zwagers in de afgelopen 10 jaar. De vader van mij man, al op zijn 54e. Het is een illuster rijtje van gemis en allemaal dezelfde gemende deler. Kanker!

Ik droog mijn tranen na dit moment van bewustzijn en ben strijdbaar en dankbaar. Ik ga ervoor en omarm het leven. Een mooi moment van reflectie. Dat is het eerste resultaat dat dit initiatief al heeft opgeleverd. Nu nog het grote geld om mijn bijdrage te leveren. Ik voel heel veel fanatisme opkomen!

Heb er zin in samen met die mooie groep van collega's!